Bullying hitza azkenaldian komunikabide guztietan entzuten dugu, eta horregatik gizartean interesa piztu du, eta hezkuntza arloan ardura handia.
Gainera, azterlanek ondorioztatu dute ikastetxe jakin batzuei edo gizarte-maila jakin batzuei lotutako arazoa dela, eta guztietan gertatzen daneurri handi edo txikiagoan.
Beraz, guk irakasleok, eta hezitzaileek baita ere ikasleen sufrimendu hau eragotzi nahi badugu, arazoari aurre egiteko obligazio profesionala dugu. Ez da adituen gai bat, hezitzaileena baizik.
Aurreko arrazoiak ikusirik eta irakasleei kasu horiek balioztatu eta horietan esku hartzeko erreferentzia eta irizpide batzuk emateko helburuarekin idazten dut hau.
Bertan esku hartzeko beharra definitu eta argudiatu, detektatzeko adierazle batzuk aurkeztu eta esku hartzeko jarraibide batzuk eskainiko ditut aurrerantzean.
Adibidez, 2005eko irailaren 25ean Hondarribian mutiko batek bere buruaz beste egin zuen bullying-a dela eta. Jokin izeneko mutikoa, 14 urte besterik ez zituen, eta DBH 4 burutzen ari zen. Baina, bere inguruko ikaskideengatik 2 urtez tratu txarrak jaso zituen (bai fisiko zein psikologikoak).
Kasu honek, jendea alarmatu zuen berehala, baina kasu gehiago ere baditugu, non irakasleek eta ikaskideek biek, ikusleak diren, eta ez batak ez besteak ez duen ezer egiten beldurragatik.
Beraz, nik ez dut uste modan dagoenik, baizik eta, orain garrantzi handiagoa ematen zaiola, baina azken finean, merezi duena baino ez!
ederra Nerea! Eskerrik asko zure komentarioagatik. Ai ze majea zaren, etxera eroatekoa modukoa.
ResponderEliminarOso interesgarrie zure bloga eh!!!
Muxutxuek